Werkkostenregeling
Een werknemer maakt ten behoeve van zijn werkzaamheden in loondienst vaak kosten. Werkgever en werknemer vinden het zonder meer logisch dat deze kosten zonder loonheffingen vergoed kunnen worden. De huidige fiscale regels geven hiervoor een aantal spelregels. Daarnaast trachten werkgever en werknemer de last van de loonheffingen zo laag mogelijk te houden. Dit betekent dat beide partijen op zoek gaan naar een zo kort mogelijk bruto-/nettoloontraject. In dat kader kennen vele organisaties zogeheten cafetariastelsels. Ook hierbij moeten werkgever en werknemer rekening houden met de regels op loonheffingengebied. Ook kan dit traject verkleind worden door vrije verstrekkingen aan de werknemer te doen. In de afgelopen jaren is de roep om administratieve lastenverlichting herhaaldelijk gehonoreerd door wettelijke maatregelen. Echter, dit heeft nog steeds niet tot een soepel pakket van fiscale arbeidsvoorwaarden geleid.
In het kader van administratieve lastenverlichting heeft het kabinet in 2009 in het wetsvoorstel 'Fiscale Vereenvoudigingswet 2010' de werkkostenregeling geïntroduceerd. Op die wijze probeert de wetgever de thans geldende systematiek van vrije vergoedingen en verstrekkingen in de loonsfeer sterk te vereenvoudigen. Dit voorstel is inmiddels definitief in de loonheffingenwetgeving opgenomen en treedt in werking per 1 januari 2011.
Of de werkkostenregeling voor de werkgever en de werknemer interessant is, weet men pas na inventarisatie. De werkgever moet zo gespecificeerd en gedetailleerd mogelijk alle vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen per geldbedrag vastleggen. U kunt hiervoor een model Werkkostenregeling kostenoverzicht en een model Werkkostenregeling vergoedingen en verstrekkingen downloaden. Het model Werkkostenregeling stroomschema laat u snel zien of bepaalde kosten al dan niet vrij verstrekt moeten worden.
